იონა მროველი

იონა მროველი (­ერისკაცობაში – ივანე გაბრიელის ძე გედევანიშვილი) (1737–1821), სასულიერო და საზოგადო მოღვაწე, მოგზაური, მიტროპოლიტი (1775).

1753 აკურთხეს იეროდიაკვნად. 1770 მი­ე­ნი­ჭა არქიმანდრიტის ­პატივი. 1770–75 იყო მცხე­თის ჯვრის მონასტრის არქიმანდრიტი, 1775–80 – რუისის მიტროპოლიტი. 1780 ჩამოერთვა მიტროპოლიტობა და გამწესდა დავითგარეჯის მონასტერში. ი. მ-მ მოა­ხერ­ხა კონსტანტინოპოლში (სტამბოლი) ჩასვლა, რათა კონსტანტინოპოლის პატრიარქისაგან მიეღო კურთხევა და აღედგინა დაკარგული პატივი. 1785–92 იმოგზაურა ახლო აღმოსავლეთსა და ევროპაში (ოსმალეთი, იავა, იერუსალიმი, დამასკი, ანტიოქია, ეგვიპტე, ბეირუთი, ელიდა, ნეაპოლი, ტრიესტი, ვენეცია, ალექსანდრია, სინას მთა, ვენა, მოლდავეთი). 1792–95 ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა კიევში, 1795–1821 – მოსკოვში, ჩუდოვის მონასტერში.

მეტად საყურადღებოა ი. მ-ის თხზუ­ლე­ბა „მიმოსვლა ანუ მგზავრობა იონა რუისის მიტროპოლიტისა", რ-იც 1852 გამოსცა პ. იოსელიანმა. თხზუ­ლებაში ზედმიწევნითაა აღწერილი ი. მ-ს მოგზაურობა. იგი და­წე­რილი უნდა იყოს 1804–05. თხზუ­ლება წარმოადგენს გეოგრაფიული ლიტ-რის ერთ-ერთ საუკეთესო ძეგლს.

ლიტ.: «მწყემსი», 1898, №4.

ლ. ურუშაძე