ლომიძე ნიკოლოზ ლუკას ძე

ლომიძე ნიკოლოზ ლუკას ძე (დ. 18. IV. 1932, სოფ. ფლევი, ახლანდ. ხაშურის მუნიციპალიტეტი), არქიტექტორი. საქართვ. დამს. არქიტექტორი (1987). დაამთავრა თბილ. სახელმწ. სამხატვრო აკადემია, მხატვარ-არქიტექტორის სპეციალობით (1961). 1961–94 მუშაობდა „კავგიპროტრანსში“. ნამუშევრები: თბილისის მეტროპოლიტენის სადგურები – „დიდუბე“ (1966), „გოცირიძე“ (ყოფ. „ელექტროდეპო“) (1966), „ისანი“ (1971; სამივე არქიტ. გ. მოძმანიშვილთან ერთად), „სამგორი“ (1971), „დ. გურამიშვილი“ (1985; მხატვრები: ი. ტაბიძე, ა. ხარებავა, თ. ცხომელიძე), „ვაგზლის მოედანი-2“ (1979; არქიტ. დ. იოსავასთან ერთად), „დელისი“ (1979; მხატვარი თ. ცხომელიძე), „ვაჟა-ფშაველა“ (2000); თბილისში ყოფ. „კავგიპროტრანსის“ ადმ. კორპუსი (1970), დავით აღმაშენებლის გამზ. 154, ვახუშტი ბაგრატიონის ხიდი თბილისში (1977, ინჟ-ები გ. ბრეგვაძე, ი. კოშკაძე), რკინიგზის სადგური ქ. ანაპაში (1980), რიკოთის უღელტეხილის საავტომობილო გვირაბის სავენტილაციო შენობა (1982) და სხვ.