კაპელა

კაპელა (გვიანდ. ლათ. capella; იტალ. capella – საჟამნო, ეგვტერი), 1. კათოლიკურ და ანგლიკანურ არქიტექტურაში – მცირე ზომის ნაგებობა ან სათავსო, განკუთვნილი დიდგვაროვანი ოჯახის სალოცავად, მგალობელთა მოსათავსებლად. კ. ეწყობოდა ტაძრებში, ციხე-დარბაზებსა და სასახლეებში. აშენებდნენ აგრეთვე ცალკე კაპელებსაც (მაგ., სიქსტეს კაპელა). 2. საეკლესიო მგალობელთა გუნდი. სახელწოდება წარმოდგება იმ ნაგებობის სა­ხე­ლიდან, სადაც სრულდებოდა საეკლესიო მსახურება (გალობა). თავდაპირველად მომღერლები გალობდნენ საკრავიერი თანხლების გარეშე. აქედან წარმოდგა ტერმინი აკაპელა, რაც გულისხმობს გალობას, სიმღერას საკრავიერი თანხლების გარეშე.

ს ა ­ქ ა რ ­თ ვ ე ­ლ ო ­შ ი საგუნდო კ. დაარსდა 1935 (თბილისში), აკადემიური გუნდის (1921) ბაზაზე. საგუნდო კ. არსებობდა აგრეთვე სოხუმსა და ბათუმში. იხ. სა­ქართვე­ლოს სახელმწიფო საგუნდო კაპელა.