იოანე ცეცე

იოანე ცეცე (Iōannēs Tzetzes) (დაახლ. 1110–1180), ­ბიზანტი­ელი პოეტი და ფილოსოფოსი. მოღვაწეობდა კონსტანტინოპოლ­ში.

მამის მხრიდან, როგორც ­თვითონ აცხადებდა, იყო წმინდა ­ბერძნ. სისხლის, ხოლო დედის მხრიდან – კავკასიურ-იბერიული წარმოშობის.

მიიღო საფუძვლიანი ფილოლ. და გრამატ. განათლება. თავის შრომებს უძღვნიდა წარჩინებულ ბიზანტიელებს და კეისრებს. მის ყველაზე ვრცელ ნაშრომად შეიძლება ჩაითვალოს „ისტორიათა წიგნი", ანუ ფილოლ.ისტ. „პოემა", რ-საც, ჩვეულებრივ, ­„ხილიადე­ბი" ეწოდება. მასვე ეკუთვნის გამოკვლევები და განმარტებები ჰომეროსის, ჰესიოდეს, არისტოფანეს, ლიკოფრონის და სხვა ანტ. ავტორთა თხზუ­ლებების შე­სა­ხებ.

ი. ც. გვაწვდის ძვ. კოლხეთთან დაკავშირებულ საყურადღებო მითოგრაფიულ, გეოგრ. და ეთნოგრ. ცნობებს.

წყა­რო: გეორგიკა. ბიზანტიელი მწერ­­ლების ცნობები სა­ქარ­თვე­ლოს შე­სა­ხებ, ს. ყაუხჩი­შვი­ლის გამოც., ტ. 7, თბ., 1967.

ლიტ.: ურუშაძე ა., ძველი კოლხეთი არგონავტების თქმულებაში, თბ., 1964.