კაჭარავა იური მიხეილის ძე

კაჭარავა იური მიხეილის ძე (22. III. 1913, სოფ. ბანძა, ახლანდ. მარტვილის მუნიციპალიტეტი, – 22. II. 1994, თბილისი), ისტორიკოსი. სა­ქარ­თვე­ლოს მეცნ. აკადემიის აკადემიკოსი (1988; წ.- კორ. – 1983). ისტ. მეცნ. დოქტორი (1958), პროფესორი (1960), სა­ქართვ. მეცნ. დამს. მოღვაწე (1965). დაამთავრა თსუ-ის საზ.-ეკონ. ფაკ-ტი ფილოს. სპეციალობით (1937). 1938-იდან თბილ. სხვა­და­სხვა უმაღლეს სასწავლებელში კითხულობდა ლექ­ციების კურსს მარქსიზმ-ლე­ნინიზმის საფუძვლების, სკკპ ისტორიის, სსრკ ისტორიისა და ქართ. ისტორიოგრაფიის შე­სა­ხებ. 1946–54 თბილ. რკი­ნი­გზის ტრანსპორტის ინ­ჟინერ­თა ინ-ტში იყო მარქსიზმ-ლენინიზმის კა­თე­დრის გამგე, 1954– 58 – მარქსიზმ-ლენინიზმის ინტის სა­ქართვ. ფილიალის უფრ. მეცნიერი თანამშრომელი, 1958- იდან – სა­ქართვ. მეცნ. აკადემიის ივ. ჯავახი­შვი­ლის სახ. ისტ., არქეოლ. და ეთნოგრ. ინ-ტის საბჭ. სა­ქართვ. ისტორიის ­განყ-ბის ხელმძღვანელი.

კ. მუ­შა­ობ­და XIX–XX სს. სა­ქართვ. ისტ., საზ.-პოლიტ. მოძრაობისა და საზ. აზრის ისტ., რუსეთ-სა­ქარ­თვე­ლოს ურ­თი­ერ­თობის, სა­ქარ­თვ. კომპარტიისა და რევ. მოძრაობის ისტ., ეროვნ. საკითხის თეორ. და ისტ., საბჭ. პერიოდის სა­ქარ­თვე­ლოს ისტორიისა და ქართ. ისტორიოგრაფიის საკითხებზე.

თხზ.: საბჭოთა სა­ქარ­თვე­ლო სახალხო მეურნეობის აღდგენის პერიოდში (1921–1925 წწ.), თბ., 1958; ქართული ისტორიოგრაფიის საკითხები, თბ., 1962; ვ. ი. ლენინი და ისტორიული მეცნიერება, თბ., 1965; ქართველი ხალხის ეროვნული კონსოლიდაციის ეტაპები, თბ., 1966; პირველი სახალხო რევოლუცია სა­ქარ­თვე­ლო­ში, თბ., 1975; ისტორიოგრაფიული ეტიუდები, თბ., 1977.